شعائر در دایره شرع

لابد همه فیلم گلادیاتور را دیده اید. مردم جمع می شدند در میدان مبارزه و با خنده و شعف کشته شدن آدمها را می دیدند و هرکس ضربه ای به طرف مقابلش میزد و تکه پاره اش میکرد ، دست و سوت می زدند. این ایام که رفتار مردم را میبینم که چطور اشتباه (به فرض واقعیت) یک نفر را با شور و شعف برای هم تعریف میکنند یاد گلادیاتور میفتم. وقتی از گناه و فساد دیگری حرف میزنند برق توی چشمشان میدرخشد و هرچه تعداد قربانیان بیشتر میشود اینها هم خوشحالتر میشوند. "قضیه فلانی را شنیدی؟" یکی از پرتکرار ترین جمله های این روزها شده و انگار جبرئیل بر اینها نازل شده که "بلّغ ما انزل الیک" و همه وظیفه دارند دیگران را از این ماجرا آگاه کنند. همه ما میدانیم که سیاست اسلام در مسائل خلاف عفت، پرده پوشی و مستوری است. به همین خاطر هم هست که علاوه بر معصیت بودن خود عمل خلاف عفت، اشاعه و بیان کردنش هم معصیت است. قرار نیست اگر کسی از این جنس خطاها مرتکب شد، این قضیه در بوق و کرنا شود که خودش هم باعث قبح شکنی است. این که از رفتن آبروی دیگری خوشحال میشویم و بی ملاحظه آبرویش را همه جا میبریم و با شور و ولع همه جا منتشرش میکنیم و برایش شعائر در دایره شرع...

  اونهایی که دوستهای خوب دارند، میدونند که خیلی وقتها یک دوست خوب از برادر به آدم نزدیکتره. خیلی حرفهایی که به برادرت هم نمیتونی بزنی، خیلی راحت میتونی با دوست صمیمی ات درمیون بگذاری. اما دوستی عالم عجیبی داره.  گاهی برای یک موقعیت  خاص یا حتی خیلی سخت، یک دوست دور که شاید سالی یکبار هم همدیگه رو نمی بینیم، از تمام رفقای گرمابه و گلستان بیشتر به کار آدم میاد. حرفهایی رو بهشون میگی که هیچوقت نمیتونی به رفیق چندین ساله ات بگی. نمیدونم همه اینجوری هستند یا نه، ولی من به صورت دوره ای (مثلا هر سه هفته یک بار) به طرز عجیبی میریزم به هم. انگار غم عالم روی سرم هو شعائر در دایره شرع...